Met 24 maanden is het weer tijd voor het consultatie bureau. De laatste keer was met 14 maanden dus ik was erg benieuwd naar het gewicht en de lengte. 

Hoe meet je een peuter? 

Antwoord; Help…Zoals wel meer peuters, en wat ben ik blij dat ik niet de enige ben met een echte peuter, wilde ze niet en hing ze als een blok letterlijk aan mijn been. De weegschaal ging nog omdat ze mocht zitten. Maar liggen voor het meten van haar lengte kon ik mooi vergeten. Dus mocht ze als een groot meisje gaan staan. En ik maar denken dat ze dat wél heel leuk zou vinden om op de blauwe voetjes te mogen staan tegen de muur…. Mooi niet dus. Laat maar zitten dan dacht ik nog. Wat maakt mij de lengte uit. Haar gewicht was prima. Dat ze groeide vond ik het belangrijkste. Toch wilde de medewerkster het doorzetten en moesten we terug naar de tafel en in de houd greep moest ze toch liggen om te meten.

Het resultaat;

Een boze, huilende maar vooral doodsbange peuter die mij vragend aankeek. Ik vond het eigenlijk zo’n onzin. Daarbij werkte ze nog genoeg tegen dat we maar een schatting hebben gedaan. Ongeveer 87 cm. Ik schat haar wel langer aangezien haar kledingmaat nu 98 is. Maar ik heb geen zin in nog zo’n strijdt dus we laten het zo. Gelukkig voorlopig geen prikjes. Ik beloon haar altijd door haar een beker drinken of een lekker koekje te geven terwijl ik haar weer aankleed. Vooral na een prikje. Dan is ze minder overstuur en verdrietig. En zijn we sneller weer buiten. Eenmaal op de fiets is ze het weer vergeten. Volgend jaar als ze 3 is moeten we weer. Hopelijk vind ze het staan op de blauwe voetjes dan wel leuk. 

Als uitsluiting volgde er een gesprek over onder andere de groeicurve met de jeugd verpleegkundige. Ik moest vragen beantwoorden over wat ze al wel en niet kon zoals blokjes stapelen. Of ze al interesse had in het zindelijk willen worden of ze goed eet en haar verdere gedrag als peuter.