Dit is mijn bevallingsverhaal

Mijn verloskundige vroeg of ik mijn verhaal wilde opschrijven. Als je gaat zoeken naar bevallingsverhalen kom je vooral de negatieve verhalen tegen. Dit is iets wat ik heel erg jammer vond. Ik had me dus al voorbereid op het allerergste. Maar dit is mijn bevallingsverhaal in het kort!

De bevalling verliep heel snel.

Op 15 mei verloor ik in de middag wat oud bloed. Omdat mijn man vaak genoeg niet bereikbaar is, vanwege vergaderingen, sport uurtjes of gewoon vergeten geluid aan te zetten, en ik hier best bang voor was, heb ik hem als eerste gebeld en daarna de verloskundige. De verloskundige kwam kijken maar kon er verder nog niks mee.

Ze vroeg of ik onze dochter die dag meerdere keren had voelen bewegen,
maar ik was die dag druk bezig geweest met het huishouden dus ik had daar niet echt op gelet. Ze vroeg of ik een uurtje wilde gaan liggen en de bewegingen tellen.

Na een uur kwam ik tot de conclusie dat onze dochter een stuk rustiger was dan normaal. In overleg met de verloskundige werd besloten een CTG te maken in het ziekenhuis. Op de CTG waren ook al behoorlijk wat voorweeën te zien, waar ik al ruim 2 weken last van had. Dus daar zocht ik nog niks achter. De CTG was verder goed en na het maken van een nieuwe controle afspraak voor een CTG voor de volgende dag we konden naar huis.

Thuis kwamen de ‘voorweeën’ sneller achter elkaar maar zonder regelmaat. Ze duurden soms 20 seconde, soms 40, maar soms ook 90 seconde! Ik dacht dat het kwam door de rit naar het ziekenhuis en dat het wel weer zou stoppen.

De weeën

‘S nachts zetten de weeën echt door. Ik dacht nog als dit maar niet nog eens 2 weken blijft duren. Mijn hele lichaam was begonnen met trillen alsof ik zwaar onderkoeld was. “Hormonen” zei de verloskundige toen mijn man zijn zorgen uitte. Om 3.45 uur hadden we de verloskundige laten komen en had ik 2 cm. Best een teleurstelling, ik dacht echt wel wat meer te hebben. Ze heeft me gestript en als de weeën om de 3 minuten zouden komen moesten we weer bellen. Maar zoals hierboven beschreven.

De weeën bleven onregelmatig. En niet even sterk. Mijn man wilde niet bellen omdat er soms nog wel 5 minuten tussen de weeën zat maar soms ook 2 of 6 minuten geen touw aan vast te knopen dus. We hadden geen idee hoe het er voor stond. Om 6.30 uur belde mijn man opnieuw omdat ik persdrang kreeg. De verloskundige was er om 6.45 uur en kwam met de mededeling dat ik op 8 cm zat! Het was direct de auto in en naar het ziekenhuis of thuis bevallen. Met de onregelmatige weeën zag ik het niet zitten nog thuis te bevallen. Het ziekenhuis is nog geen 10 minuten rijden vanaf ons huis. Dus we durfden het om die reden nog aan.

Ik had een geboorteplan gemaakt. Hierin stond onder andere dat ik door een heupafwijking niet liggend kon bevallen en mocht het niet goed gaan dan de baarkruk wilde proberen. En dat ik graag weeën wilde opvangen in bad. Maar tijdens de weeën moest ik er niet aan denken ook maar iets te bewegen… en de badkamer zat aan de andere kant van de gang, niet bij de verloskamer.

De bevalling

Ik heb staand naast het bed de weeën op gevangen. Achteraf heb ik ruim een uur gestaan. Op de een of andere manier heb je geen besef van tijd. Die uren vlogen echt om! In het ziekenhuis zijn om 08.00 uur mijn vliezen kunstmatig gebroken. In ben op mijn knieën gaan zitten hangend over de rugleuning van het bed. De rugleuning kan dus helemaal recht omhoog. Een hele prettige houding vond ik dat.Ik wilde ook niet liggen of zitten vanwege de druk op mijn stuitje. Om 9.30 uur had ik 10 cm ontsluiting.

Omdat de weeën ineens afnamen en ik onze dochter er daardoor niet uit kreeg ben ik op de baarkruk gezet. Binnen een half uur daarna werd Evelyn geboren. Om ongeveer 11.00 uur. Er is heel goed gekeken naar onze wensen in het geboorteplan. Zo kon mijn man de navelstreng door knippen.
En haar aankleden. Wat ik erg bijzonder vond is dat het lichaam zoveel eigen pijnstillers aanmaakt, je leeft op adrenaline. En daardoor vond ik de bevalling heel goed te doen.

Ze had de navelstreng om haar nekje maar deze zat niet strak en hier heeft ze dus niks aan over gehouden. Wel had ze een ooievaarsbeet in haar gezicht. Na de bevalling bleef de nageboorte zitten. Hierover heb ik een aparte blog geschreven. Ik kreeg 2 injecties (oxytocine) om weeën weer op te wekken maar deze bleven uit. Na opnieuw een uur persen werd ook deze met wat hulp van een verloskundige uit het ziekenhuis gehaald. Geen operatie gelukkig! Helaas moest er nog wel even gehecht worden.

Eindelijk

Na dit hele gedoe werd Evelyn aan mijn borst gelegd! Ze wist precies wat ze moest doen. Het aanleggen bleef alleen de hele kraamperiode erg pijnlijk! Dit bleek door spruw te komen. Uiteindelijk heb ik in totaal 10 dagen borstvoeding gegeven, maar moest ik stoppen door de pijn. Vanwege de ooievaarsbeet moesten we wachten op een kinderarts.

Na wat eten en veel drinken mocht ik gaan douchen en voor je naar huis mag moet je plassen… Maar dit viel me alles mee! Ook de pijn van de weeën viel mij erg mee. Ik had natuurlijk geen goede weeën, dus ik weet nog steeds niet hoe het is om wel met regelmatige en krachtige weeën te bevallen.

Rond 16.30 waren we klaar om naar huis te gaan.

Het begin ging allemaal erg snel. In 2 uur en 3 kwartier van 2 naar 8 cm vond ik voor een 1e kind vooral erg raar, maar achteraf erg prettig! Ik heb gelijk gezegd, als een volgende bevalling weer zo gaat zou ik dit zo weer doen!

Wil je je reactie achterlaten over deze blog of over de site? Of je verhaal kwijt? Dat kan op via het contact formulier.


Lees ook mijn blogs over;

Nietvolgensboekje.nl

Geef een reactie