Ik doe het zelf!

Net zoals de meeste mensen heb ook ik mijn verhaal. Een verleden waar ik niet altijd trots op ben. Waarin er nogal wat teleurstellingen zijn geweest. Ik ga geen details geven. Maar dit stukje verleden heeft mij behoorlijk gevormd.

Ik heb geleerd emoties weg te drukken. Ik laat niet alles zien. En vertrouwen is in sommige dingen ver te zoeken en soms zelfs weg. Wat mij dwars zit los ik zelf op. Ik hoef ook geen hulp. En dan hoor ik mensen zeggen. Hulp is juist goed. Maar is het fout dat ik het zelf wil doen? Volgens mij niet. En soms is er simpelweg geen hulp. Zo sta ik ook als moeder.

Brief voor mijn kind

Als je straks volwassen bent, wil ik dat je aan mij terug denkt als een relaxte moeder die wat er ook was achter je stond. Je mag van mij zelf de grenzen ontdekken. Hier en daar zal ik je wat bijsturen. Er zijn weinig dingen die niet mogen. Jij doet de dingen op jou manier.

Ik ga je niet vergelijken!

Ik heb er dan ook een hekel aan om je met leeftijdsgenootjes te vergelijken. Je bent niet dát leeftijdsgenootje. Jij bent jezelf! Iets wat ik verschrikkelijk belangrijk vindt. Ik wil dat je de dingen op jouw eigen tempo leert. De lijntjes op het consultatiebureau zijn prima richtlijn. Maar in mijn ogen niet het belangrijkste. Ik wil dat je het leuk hebt, dat je straks op school je best doet. Maar als je iets moeilijk vind of ergens minder goed in bent. Is dat ook goed!

Ik wil je overal mee helpen waar ik kan. Maar ik wil ook dat je zelf achter je keuzes staat. Ik wil geen ouder zijn die steeds druk legt op die kleine schoudertjes. Die blijft pushen. En dan ben ik misschien een lakse moeder. Ik wil dat jij gelukkig bent.