Bram is geboren! Op zaterdag 30 oktober zijn wij voor de 2e keer ouders en grote zus geworden. Omdat ik de bevalling van Evelyn ook heb beschreven. Wilde ik de bevalling van Bram ook opschrijven. Een 2e positieve bevalling die toch heel anders is verlopen. De bevalling van Evelyn duurde ongeveer 7 uur. De bevalling van Bram heeft ongeveer 4 uurtjes geduurd.

Even bijpraten; de zwangerschap

Ik was net weer vier weken alleen geweest met Evelyn. Jeroen had nog een reisje gemaakt en kwam terug toen ik 36 weken en 3 dagen zwanger was. Gelijk dat weekend, nog voor ik 37 weken zwanger was werd ik ontzettend verkouden en kreeg ik koorts met veel harde buiken. Toen ik 36.6 weken zwanger was heb ik de huisarts en verloskundige gebeld. De huisarts controleerde mijn urine op blaasontsteking. Dit had ik niet. Bram reageerde ook op mijn koorts met een te hoge hartslag. Met een te hoge bloeddruk en eiwitten in mijn urine werd ik opgenomen voor één nacht. De bevalling leek al door te zetten. Want de harde buiken begonnen al op echte weeën te lijken. Gelukkig kwam dit door de koorts. Toen de koorts weer zakte verdwenen ook de weeën. Gelukkig want Bram was rond die periode ongeveer 2000 gram. En werd al een rand-prematuurtje genoemd…

De bevalling

De bevalling van Bram viel me mee, en ging erg snel. Bij de laatste controle bij de verloskundige hebben we het nog gehad over eventueel inleiden. Mijn lichaam begon op te raken. Mijn weerstand was ver te zoeken. Maar dit was niet nodig. Die nacht kreeg ik een drukkende pijn in m’n bekkengebied. Hierdoor kon ik niet zitten, staan, lopen of liggen. Achteraf was dit waarschijnlijk al het begin. De hele nacht heb ik heen en weer gelopen en op de wc gezeten omdat dat de enige plek waar waar ik het wel uit kon houden. Zaterdagmiddag was ik lichamelijk echt wel op. Ik was al weken niet fit en inmiddels begon ik ook een voorhoofd holteontsteking te krijgen. Deze zwangerschap ben ik weer veel afgevallen in plaats van aangekomen. Ik had die middag geen goede weeën dus had zelf niet eens door dat het was begonnen. We hebben Evelyn op laten halen rond 14.30 uur en de verloskundige gebeld. Er was nog geen goede wee te bekennen wel wat harde buiken maar ook onregelmatig. Daarom moest ik eerst gaan douchen om te kijken of het afzakte.

De verloskundige kwam kijken en luisterde naar het hartje. Bram had een hartslag rond de 170 slagen per minuut. Te hoog dus. Toen ook nog bleek dat ik ook koorts had en 5 cm ontsluiting mocht ik me melden om 15.00 uur op de moeder en kind afdeling in het ziekenhuis voor een CTG. Maar op de parkeerplaats kon ik al niet meer lopen door de drukkende pijn. Tijdens de CTG bleef de hartslag van Bram wat hoog. Langzamerhand kwamen de weeën wel wat op gang maar ze waren niet lang niet genoeg. Om 16.00 uur had 5-6cm ontsluiting. Bij de vraag of iemand nog iets voor me kon betekenen heb ik gevraagd om pijnstilling. Ik kreeg wat verschillende opties en ben gegaan voor de ruggenprik. Wel met de voorwaarde ik geen uur hoefde te wachten op een anesthesist. Zou het wel een uur gaan duren dat wilde ik gaan voor de remifentanil. Alles werd klaar gemaakt en het duurde dus echt wel een heel uur. Om 16.45 uur heb ik gesmeekt om pijnstilling. Om 1700u kwam de anesthesist binnen voor de ruggenprik. Poging 1 mislukte. Poging 2 ging wel goed. Inmiddels moest ik wel de 4e wee opvangen in een onmogelijke houding. Daarbij zat ik ook aan een infuus wee opwekkers. Omdat ze in de tussentijd niet naar de naar ontsluiting hadden gekeken werkte de ruggenprik net een beetje toen Bram werd geboren. Achteraf had die ruggenprik niet meer gemogen. Ik had al bijna volledige ontsluiting. Maar de scherpe randjes waren er wel af. Als bijwerking van de ruggenprik kreeg ik verschrikkelijke jeuk aan het buik en rug.

Rond 18.00 uur zat ik op 9,5 cm ontsluiting. En om 18.51 uur is Bram geboren. 3110 gram zwaar en 51 cm. De placenta die de vorige keer niet mee werkte kwam al na 14 minuten. Wat een opluchting! Er is niet geknipt, gescheurd of gehecht. Eigenlijk wilde ik net als bij Evelyn weer op de baarkruk. Ik had weer een bevalplan geschreven met alle wensen. Door de ruggenprik en koorts liep het allemaal even anders maar ik kijk er ook weer positief op terug. Na de geboorte van Bram werd ik weer naar huis gestuurd met koorts. Hierover is een klacht ingediend omdat er ook geen coronatest is afgenomen. Mijn verloskundige had dit allemaal graag vooraf geweten aangezien de besmettingen ook weer oplopen momenteel en het grote personeelstekort. De gynaecoloog had mij en Bram moeten opnemen ter observatie. Daarbij heb ik nog dagen last gehad van de ruggenprik. Een deel van de huid is nog lang gevoelloos geweest en de pijn in m’n rug is er nu nog steeds. Ik hoop dat dit vooral vastzittende spieren zijn. Komende week begin ik met fysio om spieren los te krijgen. Er werd even gedacht dat de ruggenprik had gelekt. Omdat ik een paar keer duizelig was en pijn bleef houden. Dit schijnen belangrijke symptomen te zijn. Bij een lek zou je ook niet meer overeind kunnen komen. Hier heb ik geen last van gehad en daarom is besloten het wat tijd te geven. Ik ga er voor nu vanuit dat het vooral vastzittende spieren zijn. We mochten pas naar huis als ik geplast had. En met een lege blaas plassen lukt niet… (Iets met een katheter) Hierdoor waren we pas om 22.30 uur thuis.

Ontslag

Bij thuiskomst bleek Bram veel te koud te zijn. De kraamverzorgster die hielp met opstarten zorgde er midden in de nacht voor dat het goed is gekomen. Een hectische nacht. Gelukkig kon ik zelf alweer vrij veel in vergelijking bij de bevalling van Evelyn. Ook deze zwangerschap heb ik weer VSM Caulophyllum Thalictroides D6 gebruikt. De tabletten zouden ook helpen bij het verminderen van het bloedverlies. Ik merk zeker een verschil. De vorige keer heb ik het niet door gebruikt na de bevalling en deze keer slik ik het nog steeds.

Inmiddels is Bram alweer twee weken en hij doet het super goed. Hij weegt nu 3310 gram. En is een rustige baby. Evelyn geeft hem de hele dag kusjes. Die is helemaal gek op haar broertje.