Gastblogger Niet Volgens Boekje

Een paar maanden geleden heb ik een paar blogs geschreven voor de site Niet volgens boekje.nl. Deze kun je terug lezen door op de links te klikken.

– Postnatale depressie

Heel lang heb ik getwijfeld of ik dit wilde schrijven. Ik heb namelijk het idee dat het taboe is. Tijdens de kraamweek viel het ‘nieuwe moederschap’ mij heel zwaar. Ik hing bijna letterlijk aan de kraamverzorgster. Alles behalve de borstvoeding ging goed. Ik volgde mijn moedergevoel en dat pakte heel goed uit. Ik ben over gegaan op kunstvoeding en ook dat ging goed. En toch miste ik de oude ik. Iemand die alles zelf deed, wanneer ik dat zelf wilde. Lees hier meer

-Mijn baby heeft een geboortevlek!

Toen Evelyn geboren werd zag ik dat er iets met haar oogje was. Haar ooglid was rood, zelfs wat blauw en dik. Het eerste wat ik dacht was een wijnvlek en daar werd ik heel onrustig van. Het duurde vervolgens uren voor dat de kinderarts beschikbaar was en naar haar kon kijken. Het enige wat ik wilde weten was: kunnen we er iets aan doen? Of nog beter: gaat het vanzelf weer weg? “Dit lijkt op een ooievaarsbeet, en dat zal na ongeveer een jaar vanzelf weer verdwijnen. Maar het kan ook een aardbeienvlek zijn”, vertelde de kinderarts. Op zich voelde ik me opgelucht, maar ik wilde natuurlijk wel weten wat het is, en wat de verschillen zijn met andere geboortevlekken. Lees hier meer…

-Ontwikkeling grove motoriek

Toen mijn dochter werd geboren wilde ik alles weten over haar ontwikkeling en vooral over wat ons nog te wachten zou staan. De bekende “oei ik groei” boeken liggen in het nachtkastje.
En ze doet alles ‘volgens boekje’. In het boek en op verschillende sites las ik dat baby’s rond 6 weken voor het eerst gaan lachen. En wat was ik trots toen ze zes weken oud was en voor het eerst een heel voorzichtig glimlachje speciaal voor mij liet zien. Lees hier meer…

-Huid op huid contact

Direct na de geboorte van m’n dochter Evelyn werd ze op mijn buik/borst gelegd. We waren allebei bloot. Een klein warm lijfje dat lag te spartelen in een koude gekke wereld. Er werden gelijk stapels doeken op haar gelegd om haar op temperatuur te houden. Het gespartel stopte. Ze keek wat naar het felle licht van de lampen boven ons. Geen gehuil meer. Wat een rust. Het was goed. Zo hebben we nog twintig minuten samen gelegen. Ik kon alleen maar kijken naar dat gezichtje. Zo lekker warm! Lees hier meer…

Geef een reactie