Met je peuter naar de poeppoli

Inmiddels zijn we nu anderhalf jaar verder en de poepangst is nog steeds om de dag aanwezig. Toen Evelyn ongeveer 1,5 jaar was is het begonnen met het lang ophouden van haar ontlasting. Dit lukt haar inmiddels soms wel zes dagen. Daarom heb ik wat hulp ingeschakeld. Van de huisarts kregen we een drankje wat laxerend zou moeten werken. (Luctulose) Dit is overal wel te koop. In ons geval werkte dit niet. We hebben trouwens ook nog even de Roosvicee Fruitkracht Pruimen geprobeerd maar dat was ook geen succes.

Wat is er waarschijnlijk gebeurd.

Ze heeft het zich waarschijnlijk heel erg aangetrokken dat mensen poep vies vinden. En kinderen die ongeveer 1,5 jaar oud zijn beginnen wat controle te krijgen over de sluitspieren. Omdat ze vaker te horen heeft gekregen dat poepen vies is heeft ze bedacht dat ze het moest ophouden. Daardoor werd de ontlasting hard en nu durft ze dus ook echt niet meer. Het beste om hier mee om te gaan is te benadrukken dat iedereen poept en dat het heel normaal is.

Tips!

Ga bijvoorbeeld kijken bij een kinderboerderij en wijs de drolletjes aan van verschillende dieren. Benoem wat je ziet en laat zien dat het niet raar is. Ook een goede tip is om samen boekjes te lezen. Het boekje van kleine mol wil weten wie er op zijn kop gepoept heeft. Dit boekje werd op de poeppoli ook gebruikt. Bekijk hier het boekje van Joep.

Joep moet poepen

Wij nemen haar ook mee naar de wc en maken nergens een geheim van. Omdat haar poep heel hard is gooien wij de luier leeg in de wc zodat ze zelf mag doorspoelen. In overleg met de verpleegkundig specialis laten we haar zelf wc-papier pakken en de luier weg gooien. We vragen haar deze taken zelf te doen zodat ze zelfstandig wordt en omdat dit ook het begin is van het doorbreken van het patroon waar we in zitten. Ze moet leren dat het erbij hoort.

Het onderzoek

Bij binnenkomst op de poli werd er gekeken naar haar lengte en gewicht. In Evelyns geval is ze nu ruim 14 kilo en 96cm lang. En dat is prima voor haar leeftijd. Er werden testjes gedaan voor haar motoriek; ze moest op haar hakken en tenen lopen en hinkelen. Dit moest ik eerst even voor doen en zij daarna en zo kwam ik er achter dat ze dit beter kan dan ik… Er werd geluisterd naar haar hart, longen en darmen en aan haar buik gevoeld. Ze gaf geen kik… Helaas voelde ze dar er nog steeds harde onlasting in haar darm vast zit. Als ze aandrang voelt begint ze te gillen en raakt ze zichbaar in paniek. Deze paniek gaat door tot ze het echt niet meer op kan houden.

Behandeling

We krijgen nu medicijnen waaroor ze in de diaree zal raken. Ze heeft ook bloed moeten prikken op coeliakie omdat dit in de familie voorkomt. Dit kan zich bij mensen op verschillende manieren gaan uiten en daarom hebben we ervoor gekozen toch haar bloed te laten nakijken op een voedselallergie, al gaan we er vanuit dat er niks uit het bloed naar voren zal komen. Het bloedprikken werd gedaan nadat ze verdovingspleisters met zalf heeft gehad zodat ze niet de prik voelde. Helaas moesten we zolang wachten dat de verdovingszalf alweer was uitgewerkt. Dat ze er iets van voelde merkte ik aan een snik want echt huilen heeft ze niet gedaan. Wel werd ze door twee man sterk vast gehouden. Na afloop mocht ze een klein cadeautje uitzoeken. Op het moment dat we de lift in stapten kon ze het niet laten nog even op de alarmknop in de lift te drukken…

Geef een reactie