Als baby werd bij mij heupdysplasie geconstateerd. Een van de weinige dingen die ik al van de afwijking wist is dat het erfelijk is. En dat er na de geboorte een onderzoek moest plaats vinden om dit bij onze dochter uit te sluiten. Maar hier hield het dan ook wel mee op. Ik wilde veel meer weten. En goed voorbereid zijn als de uitslagen toch tegen zouden vallen.

Wat is heupdysplasie?

Heupdysplasie is een meestal aangeboren heupafwijking in Europa is dit een van de meest voorkomende afwijking. Het komvormige gedeelte van het bekken is nog te plat waardoor de heupkop het bovenste gedeelte van het dijbeen niet goed wordt vastgehouden in de kom. In het ergste geval kan de heupkop buiten de heupkom gaan. Dit heet ook wel luxatie van de heup. De afwijking komt vaker voor bij meisjes dan bij jongens. Wanneer deze afwijking niet of niet goed wordt behandeld kan er van de heup slijtage optreden op latere leeftijd.

Hoe dan?
Hoe het komt is niet bekend. Wat wel een risico is, is bijvoorbeeld een stuitligging of een meerling. Dus minder ruimte in de baarmoeder. Te weinig vruchtwater kan er ook mee samen hangen.  En het is erfelijk. Wanneer één of beide ouders heupdysplasie hadden bij de geboorte. Is er een grotere kans dit ook door te geven.

Het onderzoek

Hoe het onderzoek is verlopen vertel ik in deze blog vooral uit eigen ervaring.  Via het consultatiebureau kreeg ik een verwijzing naar het ziekenhuis toen Evelyn 3 maanden was. Ik kon zelf bellen om een afspraak in te plannen. De dag van de afspraak was ik bloed nerveus. Evelyn is een bewegelijk kind die een spreidbroekje een drama zou vinden.

Ze begon net het rollen onder de knie te krijgen. En met een spreidbroekje zou ze niet meer op haar zij kunnen rollen. Ze kreeg een echo van haar beide heupen. We werden na een poosje wachten uit de wachtkamer gehaald. Ik moest haar helemaal uitkleden en op haar zij leggen in een speciale houder zodat ze geen kant meer op kon. Op haar rechter zij kon ze mooi alle lampjes zien bij het apparaat waardoor ze no lekker rustig bleef liggen. Op haar linker zij kon ze alleen mij zien en werd het haar veel te saai. Ze begon te huilen en werd erg bewegelijk. Toch kon ze de echo goed afronden. Ik mocht haar aankleden en we konden gaan. Een week later heb ik gebeld voor de uitslag en er was niks afwijkends te zien.

Behandeling spreidbroekje

Bij een lichte afwijking is behandeling vaak niet nodig 80 tot 90% hersteld vanzelf. Er zijn meerdere mogelijkheden om heupdysplasie te behandelen. Hier kun je meer lezen. Als baby heb ik zelf een spreidbroekje gehad. Deze zorgt ervoor dat de beentjes gespreid blijven zodat de heupkop goed in de heupkom komt te staan. Deze behandeling duurt meestal 4 tot 6 maanden als de afwijking vroeg wordt ontdekt. De meeste kinderen hebben wel een kleine achterstand nadat ze een spreidbroekje hebben gehad. Het spreidbroekje kun je af doen. Maar bespreek dit met de arts. Als je het spreidbroekje te weinig gebruikt heeft het natuurlijk niet veel nut.

Gipsbroek

De gipsbroek werkt eigenlijk het zelfde als de spreidbroek. Het verschil is dat je de gipsbroek niet af kunt doen. Deze behandeling is vaak nodig bij een heupluxatie. En het kan zijn dat na de gipsbroek nog een spreidbroek nodig is.  Meestal mag na 3 maanden het gips er weer af.

Operatie

Heel soms als de behandeling niet heeft geholpen of als er op oudere leeftijd heupdysplasie is ontstaan, door bijvoorbeeld een ziekte, kan er een operatie nodig zijn.

Verschillende afwijkingen

Op het plaatje zie je 1 gezonde heup en 3 verschillende heupafwijkingen.

• A            Een gezonde heup
• B            Heupdysplasie
• C            Subluxatie
• D            Luxatie

Wist je dat:

• Het is Europa best veel voor komt ongeveer 2 tot 4% van de geboortes.
• In Azië en Afrika komen de bovenstaande heupafwijkingen nauwelijks voor.
• Het vaker voorkomt bij meisjes dan bij jongens.
• Er speciale hulpmiddelen zijn zoals kinderwagens en Maxi-Cosi’s.
• Er ook risico’s aan de behandelingen zitten zoals beschadigingen van de zenuwen, bloedvaten, heupkop, infecties en bloedingen.

Blij

Je snapt dat ik heel blij ben dat mijn dochter dit niet heeft geërfd. Heb je vragen of wil je je eigen verhaal kwijt. Schrijf dan een reactie hier onder!